Weg

De zomer (welke zomer? Juist, die zomer) mag dan echt heel erg voorbij zijn, de zonnebloemen blijven.
Omdat ik op heterdaad betrapt werd toen ik ze probeerde weg te gooien: Tycho vond ze in de vuilnisbak. Ze zitten dan ook pas een half jaar op het raam. Ik denk dus dat ik het verkeerd zie: OMDAT ze al een half jaar op het raam zitten, moeten ze blijven. Fair enough. Helaas geld het tegengestelde ook: dingen die net gemaakt zijn mogen ook nooit weg. En zo verzoop ik in volledig verrafelde zomerpuzzelboeken, tekeningen, schilderijen, papieren vliegtuigjes in allerlei modellen, met veel geduld uitgebikte dinosaurusbotten met aanhangend stof, een stenencollectie verspreid over drie schatkisten, o en natuurlijk gadgets, ontelbaar veel gratis plastic gadgets die toevalligerwijs ook allemaal precies in Mette's neus passen.
Maar ik heb ze allemaal te pakken, vandaag. Even lette niemand op, en de herfstschoonmaak was een feit. De mooiste tekeningen gaan in de nieuwe coffeetablebooks (geïnspireerd door het geweldige book van Soulemama), maar voor de rest was ik meedogenloos.
Dus Het Eiland St. Lucia is weg:


En de Wii:

(als we geen TV mogen kijken, nou, dan maken we er zelf wel één, hoor stomme mama!)

Ik denk overigens niet dat iemand ze zal missen, want dit keer heb ik het minder amateuristisch aangepakt: de vuilniszak is heel solide dichtgebonden, listig achter de schuur geworpen en wordt straks door mij persoonlijk in het holst van de nacht naar de vuilstort gebracht. Daar kraait geen haan meer naar. Maar de zonnebloemen, die blijven dus.
(en de stenencollectie)
(en de papieren vliegtuigjes)
(en de kastanjes)