Zo draagt de laatste tijd onze eenjarige haar steentje bij:
De lade onder de oven wordt opengetrokken en de cakeblikken en springvormen (en zo af en toe een verdwaald glazen schaaltje uit de steeds kleiner wordende collectie) worden met kracht eruit geworpen. Waarna ze zichzelf met veel bombarie kroont, om dan met de ring van de springvorm als feestelijk rokje op zoek te gaan naar nieuw avontuur. Zoals daar is de trap, de plastic-bakken lade, de trap, mama's naaikastje, de trap, mama's vroedboeken (die vanwege kastgebrek in de knutselskast staan en daar nu met de billen bij elkaar hopen dat ze Londen overleven). Long gone de tijden dat ze tevreden lachend op haar bips naar haar broers zat te kijken.
Maar goed, de bakblikkenlade is dus favoriet.
Op regenachtige dagen is dat dan wat teveel, met een gast een leuk gesprek hebben als er drie kinders zich proberen te vermaken, en dus stuurden we Noa en Tycho naar boven, ga maar wat doen en ja hoor neem alsjeblieft een paar van die ***-bakblikken mee ja, graag!
Die we een uurtje later aldus terugvonden:
De nummers had Noa er met zorg op aangebracht, dan kon hij opschrijven hoe de symfonie uitgevoerd moest worden...jaha, muzieklessen lieve mensen, daar heb je nog eens wat aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten