Gisteren was het 'Parents Evening' op Noa's school. Om 6.21 pm (!) hadden we een afspraak met zijn juf. Op haar lijstje stonden zijn 'targets' voor deze 'term', op mijn lijstje stond huiswerk, huiswerk, huiswerk.
Er is zoveel belangrijk werk te doen voor hem als hij uit school komt: stoeien met Tycho en vriendjes, koekjes bakken, naar het park, de tafel dekken, knutselen, lekker in een hoekje met een boekje. Dus ik begin er niet over, over dat huiswerk.
Maar dan komt de boze buitenwereld ons huis in. In de vorm van kleine paniekaanvallen, op dinsdagochtend. Vermomd als 'ik vind het heel leuk om te doen hoor'. Maar eigenlijk omdat hij bang is dat de leesjuf boos is als hij de wekelijkse 'book review' niet gedaan heeft (You did not have time? That's no excuse Noa!).
Jongens, ik heb echt geen idee wat ik hier mee moet. Ik kan mijn jongetje van zeven toch geen schuldgevoel laten aanpraten? Maar ik ga voor de drommel ook geen huiswerk door zijn strot duwen, en hem die paar kostbare uurtjes laten vermorsen aan nog meer hoofdwerk, nog meer schrijven en rekenen, aan andermans prioriteiten. Hoe maak je een kind weerbaar genoeg om zijn eigen wensen te verdedigen, om zijn eigen kompas te volgen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten