Kikker en de vos...

..het resultaat van een regenachtige middag:

Ik werd er helemaal opgewonden van, van dat prachtige schedeltje dat ik in ons fietsgangetje vond. En plande gelijk een middagje-voor-de-natuur waarop we alle rommel aldaar zouden opruimen en dan hopelijk nog wat andere interessante botjes gingen vinden. Hoewel ze natuurlijk niet echt interessanter komen dan de schedel. O ja, het onderkaakje, dat zou wel wat zijn.

Blijkt dat het ding er al weken ligt, en dat mijn lief het al eens uitgebreid heeft staan bestuderen! Ziende blind ben ik, dat blijkt maar weer eens. En hij is dus meer een jager dan een verzamelaar, want gewoon laten liggen die pracht.

Zoniet ikzelf, deze trofee moest mee naar binnen, in de bleek, en dank zij internet weten Noa en ik nu ook zeker dat het een vos betreft. Dat is niet gek want met de grijze eekhoorn is de vos in Londense straten en parken alomtegenwoordig, en in tegenstelling tot die eekhoorn zorgen vossen op winterse nachten af en toe voor hels kabaal zodat we rechtop in bed zitten. Shagging, zeggen ze hier. Deze niet meer, denk ik.

Hoe we dan via datzelfde internet het patroon voor de opblaasbare origami-kikker vonden kan ik nu even niet meer terughalen, maar het avondeten kwam een beetje later op tafel dan gewoonlijk...