Vanochtend waren de zwarte en de witte zwaan in Gunnersbury Park samen aan het...ik weet het eigenlijk niet, grondelen ofzo? Het zag er in elk geval uit als meer dan allebei tegelijk eten zoeken op toevallig dezelfde plek.
Toen ik in de lente steeds maar één witte zwaan zag nam ik voetstoots aan dat de tweede zat te broeden. Of ze deden 't om en om, ik zal niet pretenderen dat ik ze nou zo goed uit elkaar kon houden. Ik verheugde me al een beetje op de jonge zwaantjes. Maar het duurde maar en duurde maar. En toen ik van de week voor het eerst sinds maanden weer langs de vijver fietste had ik ineens heel erg te doen met die -begreep ik nu- eenzame witte. Nog meer dan al die tijd met die ene zwarte.
En de zon scheen dus ook nog, vanmorgen. Het wordt een mooie nazomer, ik voel het!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten