Domper

September afgelopen jaar ben ik eindelijk geworden wat ik als kind al was: vegetariër. De scharrelslager heeft het een tijd kunnen rekken maar nu hebben Zielig en Zonde het geloof ik toch gewonnen van Lekker. Het helpt om hoofd huishouding/manager eetbaarte zijn. Het enige dat ik hoefde te doen was geen vlees meer aanschaffen, en stoppen met lekkerbekken over recepten met beest erin. O ja, en alle Franse restaurantjes mijden als de pest. Min of meer moeiteloos, dus.

Met Kerst eiste mijn verloofde echter een kalkoen. En ik stond hem toe 1 'Organic Turkey' (een net iets minder onzinwoord dan 'biologisch'. Ik bedoel maar: wat moet ik me voorstellen bij een niet-biologische kalkoen? Een robot?) te bestellen bij onze groene grootgrutter.

Ik heb weleens gehoord dat rond hun derde levensjaar kinderen de link gaan leggen tussen beest en vlees. Wanneer Noa het zag weet ik niet, maar hij omzeilt alle problemen door te stellen dat het beest toch al dood is. En, zegt hij, baby-dieren doodmaken, dat is pas echt zielig. En hun moeder doodmaken dan, mag dat dan wel, vraag ik. Helaas, ik kan niet winnen van Lekker en de meer dan menselijke neiging je ogen te sluiten voor wat je niet wilt weten.

Kalkoen lust Noa echter niet, na een kalkoen-gerelateerd drama bij opa en oma vorig jaar waar we als het jullie hetzelfde is liever niet meer aan herinnerd willen worden. Ik maak grote fouten bij de opvoeding van mijn kinders maar het beleid rond Noa en eten valt meer onder de kop 'Kapitale Blunders'.

Omdat Noa ons tijdens de kerstmaaltijd natuurlijk luid en duidelijk wel aan het drama herinnerde, bliefde Tycho Koen uiteraard ook niet meer. Mijn verloofde heeft echter vaker met dat bijltje gehakt en is als een goede ouder betaamt niet in zijn eerste leugentje gestikt. Koen veranderde ter plekke in een kip.

Ah, kip. Die gezellige beesten die bij opa en oma altijd zo leuk mag voeren? Kiep-kiep-kiep! riep Tycho nu. En Koen werd met smaak naar binnen gewerkt. Ik zat er bij en ik keek er naar. Maar ik geef nog niet op. Mette, dat is mijn laatste hoop.