Vollemaansoverpeinzing

Normaal lig ik rond deze tijd van het jaar in een coma van negen uur 's avonds tot tien uur 's ochtends. En tijdens de wakkere uren van de trage, donkere dagen ligt altijd ergens een onpeilbaar somber gevoel op de loer, van gemis en zinloosheid en verkeken kansen, de natte plassen aan de overkant van een veelbelovende winter.

Maar pfff....gister kon ik het al niet laten om te huilen naar de bijna-volle maan, en vanavond zat ik tot over mijn oren in vruchtwisselplannen en de fijne kneepjes van het bemesten van vakken met wortelgroenten met en zonder bladgewassen er in, en of je dan ervoor of erna lupines kan laten groeien in verband met de stikstofbehoefte ...en over hoeveel ruimte er gaat komen in keuken en bijkeuken zodat al dat zelfgeteelde lekkers ons de winter kan doorhelpen....en op welke plek we dan precies misschien wel weer allemaal samen kunnen knutselen en mooie films kunnen kijken en interessante dingen opzoeken op het internet en leren lezen en schrijven...

Over twee weken is het Imbolc, het feest van de ontwakende zaadjes, maar in mijn hart hebben er al aardig wat wortel geschoten-moge het komende jaar veel malse regen en vruchtbare grond brengen!

Nieuwjaarsdag

Of eigenlijk, de dag na nieuwjaarsdag. Passend, in mijn geval. De sporen van sneeuw bijna verdwenen uit het bos, behalve van het pad. Wat een aantal dagen geleden de veilige optie was, tussen links en rechts twintig centimeter sneeuw, is nu spekglad door het aangestampte ijs. Ik stap er voorzichtig langs. En zo is het, zie ik. Wat voor anderen werkte, en er zo aantrekkelijk uitziet, is nutteloos voor mij. Gevaarlijk zelfs.

Het wordt tijd om mijn eigen pad te kiezen. Mijn moeder en de vrouwen die ik tot mijn moeder benoemd heb opnieuw te ontmoeten. Dit keer als vrouwen die hun eigen pad gaan, als vriendinnen. De eenzaamheid ontmoeten en zien wat ze me te zeggen heeft. Dit keer als gids, als vriendin. En wellicht zo de vrouw ontmoeten die al die jaren in mijn bed slaapt, in mijn huis woont, en mijn kinderen baarde. Als vriendin.

Is het toeval dat ik vandaag voor de eerste keer de weg naar huis in een keer kon vinden?