Het heet een golf van woede, maar ik denk dat ze een tsunami bedoelden. Uit het niets torenhoog. Te laat om de veiligheid, het isolement op te zoeken. En dan mismoedig de puinhopen bijeenrapen en voorzichtig opnieuw beginnen, met twee gebroken harten.
Gelukkig is mijn kind een groot mens.
(even voor de duidelijkheid: bovenstaande schade heeft hij dus zelf gedaan...)
1 opmerking:
Gnagna. Goed geraakt, moeders! Volgende keer je ringen afdoen :-)
Een reactie posten