donderdag 16 augustus 2007

Hades



Een aanrader waar niemand meer wat aan heeft...de expositie loopt over 3 dagen af. Maar toch.

Stel je voor: een witte ruimte waarin je niet verder kunt zien dan een halve meter, waarin het helder licht is maar je geen idee hebt waar dat vandaan komt en waar je vele mensen kunt horen maar ze niet kunt zien.

Het effect is verbijsterend. Op een halve meter van de ingang verdween die, de grenzen van de kamer vervaagden en de dimensies ervan kon ik niet meer inschatten. Alles voelde onwerkelijk en ver weg aan, alsof ik ter plekke in een droom gestapt was. Ik hoorde mensen praten en lachen maar kon ze niet zien, een feestje waarbij ik aan de deur stond te luisteren maar niet naar binnen mocht. Af en toe doemde er ineens iemand op, zo plotseling en zo dichtbij dat we allebei terugdeinsden. Geen opluchting maar een ongewenste ontmoeting. Op de grens van het leven met nog een besef van wat er geweest is, maar geen enkele mogelijkheid om contact te leggen.

Zelden was de pub zo warm en vol met leven.

Geen opmerkingen: