Na een broedtijd van maanden, knus doorgebracht in mijn knutselmand, is dan eindelijk onder ons: Gijs. Large as life and twice as real.
Dat het allemaal wat langer duurde dan verwacht lag niet alleen aan mij.
Zo werd de voorgestelde bruine wol voor het haar niet geaccepteerd: Tycho is blond dus Gijs moet ook blond. Ik heb het geweten want het splitsen en twijnen van de wol, die dan nog steeds te dik is om makkelijk op het hoofd te naaien, betekende dagen pijnlijke vingers. Eigenlijk is hij nog veel te kaal maar je snapt dat ik niet sta te popelen om het af te maken en ach, al mijn kindjes zijn kaal.
Geheel tegen atroposofische principes in is Gijs wel uitgerust met een enorm Geslacht. Want ik heb een piemel dus Gijs moet ook een piemel. Stond niet op het patroon maar was in een wip geregeld. Wat betekende dat toen Gijs mee moest kleren uitzoeken (bij de charity shop, waar ik heel handig nog niet zo heel lang geleden alle overbodig geworden babykleding had gebracht) ik eerst maar even een oude onderbroek had verherbouwd. Ik werd toch wat nerveus van dat gezwabber tussen de poppenbenen. En gelukkig zit hij goed vast, want Mette is er ook van onder de indruk.
Maar uiteindelijk was Tycho dus enthousiaster over de Thomas-pyama.
Vijf dagen lang: aalscholvers, reigers, roodborstjes, lammergieren... 